โดยท่านเดินธุดงค์ผ่านป่า ผ่านเขา เขตชุมชน ผ่านร้อน ผ่านฝน ผ่านหนาว ฝ่าเท้ามีแต่รอยแผล เดินธุดงค์เผยแผ่พระธรรมบารมีของท่านเกิดจากการสะสมด้วยการกระทำ
ทั้งนี้ ท่านมีชื่อเสียงและบารมีจากการเดินธุดงค์ ท่านเดินธุดงค์เท้าเปล่า ไม่รับปัจจัย รับแต่น้ำ และมอบน้ำที่ได้ให้โรงเรียน อนามัย โรงพยาบาล โรงพัก อบต.ตามท้องถิ่นที่ธุดงค์ผ่าน แวะพักค้างที่ไหนก็พาญาติโยมสวดมนต์ ทำวัตร แสดงธรรมตามโอกาสผู้คนที่ศรัทธาไปให้ท่านเคาะหัว เพราะเชื่อว่าเป็นมงคล
เมื่อถึงเวลาหลวงตาเดินทางกลับ หลายคนลุ้นว่าหลวงตาจะนั่งรถคันไหน จากนั้นมีรถตู้โตโยต้า สีขาวทะเบียน ฮอ 1958 กรุงเทพมหานคร เมื่อรถเคลื่อนตัวออกจากวัด หลายคนยืนมองเลขทะเบียนรถ หลายคนยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายเก็บเอาไปลุ้นลอตเตอรี่ในวันหวยออก ตามความเชื่อว่าเป็นเลขมงคล
อย่างไรก็ตามเป็นความเชื่อส่วนบุคคลโปรดใช้วิจารณญาณ