โดย โพสต์เฟซบุ๊ก จี้แรงกัมพูชา ว่า จากคนที่หนีเอาชีวิตรอด สู่คนที่หันปากกระบอกปืนกลับมา พร้อมตั้งคำถามว่า เมื่อ เขมร ลืมทุกอย่างที่ไทยเคยมอบให้ วันนี้ยังจำกันได้หรือไม่ย้อนไป ปี 1979 ชาวกัมพูชาหลายแสนคน หนีตายจากนรกเขมรแดง ข้ามพรมแดนมายังไทยในสภาพหิวโหย หมดแรง และแทบสิ้นหวัง ประเทศไทยเปิดประตูให้พักพิง จัดค่ายผู้ลี้ภัย ดูแลทั้งด้านอาหาร ยารักษาโรค และความปลอดภัย มีทั้งรัฐบาล องค์กร และชาวบ้านร่วมช่วยเหลือ
ค่ายพักพิงชั่วคราว ถูกตั้งขึ้นหลายแห่ง เช่น ค่ายคลองลึก ค่ายเขาอีด่าง Site Two และ Site B เด็กหลายพันคน เติบโตบนผืนแผ่นดินไทย ได้เรียนหนังสือจากครูไทย รอดชีวิตจากโรคร้าย เพราะหมอไทยรักษา หลายครอบครัวเริ่มต้นชีวิตใหม่ ก่อนกลับเขมร หรือ อพยพไปต่างประเทศแต่เพียงไม่กี่สิบปีให้หลัง ภาพอดีตถูกลบเลือน ชาวเขมรบางส่วนหันหลังให้ความช่วยเหลือที่เคยได้รับ พร้อมพฤติกรรมที่โฆษกกลาโหมมองว่า เหมือนยกปากกระบอกปืนใส่คนที่เคยช่วยชีวิต
