ผู้นำช่างมีบุญวาสนาบินไปเที่ยวทั่วโลก ทำตัวเป็นเซลแมน แต่ขายอะไรไม่ได้เลย บริษัท-ห้างร้าน-โรงงานปิดกันมากเป็นประวัติการณ์ คนตกงานกันเพียบ คนอยากใช้เงิน แต่ไม่มีเงินให้ใช้ คนมีเงินแต่ไม่ใช้เงิน พิษเศรษฐกิจปี 2567 มันแย่กว่าปี 2566 ตามที่ผมทำนายดวงเมืองไปแล้ว ธนาคารจำใจต้องยึดรถยึดบ้านมากที่สุด คนบริหารบ้านเมืองประเทศไหนที่ยังทนอยู่ได้ถือว่า หน้าหนาหน้าด้าน มากที่สุด เสื่อผืนหมอนใบ ในยามนี้ต้องช่วยกันประหยัด…หอบเสื่อผืนหมอนใบ…ไปปูนอนตามห้างสรรพสินค้าตามที่ท่านเห็นสมควร แต่อย่าไปนอนขวางทางเดิน นอนให้เป็นระเบียบเรียบร้อย เพราะพวกเรามีการศึกษาดี ติดน้ำดื่มไปด้วยคนละขวดสองขวด และห่อข้าวไปกินมื้อเที่ยงหรือมื้อเย็นจะประหยัดได้เยอะ เพราะในห้างมันแพงกว่านอกห้างเยอะ ที่บ้านท่านจะประหยัดค่าไฟไปได้มากทีเดียวถ้าคนในบ้านทุกคนหอบเสื่อผืนหมอนใบไปนอนห้าง โอ้ มันโก้จริงๆได้นอนห้างมีแอร์เย็น ห้องน้ำสะอาด คนที่ขายของตามห้างก็จะไม่เหงา เพราะมีพวกเราเป็นเพื่อน ขอให้รู้เวลาเปิด ปิดห้าง จะได้เข้า ออก ตามเวลา เราจะไม่ทิ้งกัน ยามที่พ่อค้าแม่ค้าเหงา พวกเราพร้อมที่จะไปเป็นกำลังใจให้ เป็นเพื่อนนอนใกล้ชิดท่าน เอ๊ะ ขอตัวก่อนนะ สีเขียวมา อ๋อ พ่อค้าต้นไม้นี่เอง เล่นเอา โต๊ก จาย หมก เรย
หมอนิด กิจจา ทวีกุลกิจ 10 ก.ค. 2567
